معماری برند و پورتفولیوی برند چیست؟

به معماری برند و پورتفولیوی برند به عنوان شجره نامه یک برند یا سلسله مراتب آن فکر کنید . این است که چگونه یک سازمان ، موجودیت های نامگذاری شده مختلف را در مجموعه و پورتفولیوی خود سازماندهی می کند . در حالت ایده آل، معماری برند ساده است و بیش از دو سطح ندارد : نام برند و برندهای فرعی . در واقع، برند/زیر برند ، نوعی معماری است که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد . این شکل‌های زیادی دارد ، عمدتاً بر اساس نوع نامی که برای برندهای فرعی استفاده می‌شود . برخی از سازمان ها سطح سومی را اضافه می کنند : محصولات با نام . اما ، بیش از دو سطح می تواند گیج کننده باشد .

 انواع استراتژیهای پورتفولیوی برند و معماری برند

هنگامی که تمام خدمات و پیشنهادات محصول یک شرکت تحت یک برند جمع آوری و به صورت متمرکز مدیریت می شود ، همانطور که در مورد زیمنس ، جنرال الکتریک ، IKEA ، Allianz ، Phoenix ، Contact ، Dove یا هارلی دیویدسون وجود دارد ، ما به آن برند به عنوان یک برند چتری  یا برند خانواده اطلاق می کنیم .

استراتژی معماری برند « خانه برندها » به یک رویکرد مدیریت برند اشاره دارد که در آن یک شرکت چندین برند متمایز و مستقل را زیر چتر سازمانی خود حفظ می کند . هر یک از برندهای موجود در پورتفولیو ، دارای هویت ، موقعیت و استراتژی بازاریابی منحصر به فرد خود هستند . برندهای منفرد به صراحت با برند شرکت مرتبط نیستند ، و برند شرکتی ممکن است در ارتباط با مصرف کننده برندهای فردی برجسته نباشد . تمرکز بر ایجاد ارزش ویژه برند فردی قوی است و در عین حال امکان تنوع برند و هدف قرار دادن بخش های مختلف بازار را فراهم می کند .

( P&G ) از استراتژی معماری برند ” خانه برندها ” استفاده می کند که امکان مدیریت موثر و موقعیت یابی مجموعه گسترده برند خود را فراهم می کند .

اغلب ، شرکت‌های بسیار بزرگ ، معماری برند ترکیبی را حفظ می‌کنند تا نیازهای همه برندهایی را که مدیریت می‌کنند و با حداکثر کارایی انجام می‌دهند ، متعادل کنند . به احتمال زیاد این نوع برند شرکتی نتیجه گسترش یک برند موجود در طول زمان است . به عنوان مثال کوکاکولا دارای چندین برند فرعی است اما برندهای مستقلی نیز در زیر چتر خود دارد .

برندها اغلب استراتژی‌های برند ترکیبی را در نظر می‌گیرند ، زیرا مدل‌های سلسله مراتبی زمانی که انعطاف‌پذیری مورد نیاز است ، محدود می‌شوند . رویکردی که از استراتژی‌های متعدد استفاده می‌کند به برندها اجازه می‌دهد تا راحت‌تر برند بسازند ، تحت توسعه برند قرار گیرند یا با واگذاری برندها از ارزش ویژه برند موجود محافظت کنند .